Ha allen,

Daar ben ik weer met een verhaaltje over mijn belevenissen hier in Ozzy.

Zoals jullie hebben kunnen lezen in mijn laatste fotoserie, ben ik na het weekendje in Noosa op maandagmorgen vroeg vertrokken naar de trainingsfarm. Daar heb ik met nog vier anderen de trainingsweek van VisitOZ gevolgd. We vertrokken rond 8 uur ’s morgens in Noosa en rond half 11 waren we bij VisitOZ waar we de dag starten met een koffietje en een voorstel ronde. Want ik kende kandidaten natuurlijk al (de Duitse en Limburgse) maar er was ook nog een Brits koppel dat de training ging volgen. Na wat papierwerk en de lunch, werden we opgehaald door de mensen van de trainingsfarm. Daar aangekomen en onze spullen uitgepakt te hebben. Kregen we een soort introductie van de trainingsweek. En mochten we al helpen met het op doen van de paardendekens (want ook hier hebben ze die in de winter nodig) en het voeren. Deze week verbleven we in een apart staand huisje met slaap- zit- en eetgelegenheid. Het ontbijt konden we iedere morgen zelf klaarmaken, de lunch en het avondeten werd verzorgd door Lindel onze gastvrouw, die ons ook hielp met onze jobs. Over de jobs gesproken, VisitOZ heft een website die alleen voor de werkgever te bezoeken is. Op deze site staan onze profielen, met wat we kunnen en graag willen. De werkgevers kunnen dan naar VisitOZ bellen om meer informatie over ons. Als dat goed klinkt laten ze hun nummer achter en Kwam Lindel met het nieuws dat er iemand of soms meerdere werkgevers waren die geïnteresseerd waren. Dan was het de bedoeling dat je ’s avonds naar deze werkgevers belde zodat deze een aanbod kon doen. Welke twee ik had konden jullie al lezen in de fotoserie, (renstal of farm). Dinsdags na het voeren zijn we met vier paarden in de trailer vertrokken naar een stuk grond waar ze koeien hadden lopen. Daar konden we voor onze eerste keer werken met the Cattle of te wel het vee. We moesten daar de koeien opsplitsen in drie groepen, de jonge, oude en de kalfjes. De laatste was nog wel het grappigste, want als die dan alleen overbleven in zo’n hok, dan moesten ze gevangen worden en in een ander hok gezet worden. Nu leek mij dat gewoon heel simpel, een arm bij de borst en een achter de achterbenen kunnen ze geen kant op, en je tilt ze zo op of laat ze mee lopen. Zo gezegd zo gedaan. Ik pakte de een na de andere terwijl de anderen soms met z’n drieën aan een staart of nek hingen en nog bijna niet in het andere hok kregen. Ook mocht ik samen met het Duitse meisje Steffi helpen met het drijven van de koeien naar de juiste weide. De andere dagen tot vrijdag mochten we met van alles helpen, en kregen we uitleg over de machines, termen en namen. Ook kreeg ik samen met Steffi extra les over het rijden van de paarden.

Vrijdagmiddag was de training afgelopen, en werden we door iemand van VisitOZ opgehaald en naar Gimpy gebracht, vanwaar we met de bus naar Brisbane reisden met z’n vieren, want Steffi was al opgehaald door haar werkgever. VisitOZ had de reis van de farm naar Brisbane en van Brisbane naar de werkgevers geregeld. Vanaf Gimpy was het zo’n 5 uur met de bus naar Brisbane, waar we in een hostel verbleven. Gelukkig maar een nachtje want het was midden in de stad in een klein kamertje met 4 stapelbedden. Zaterdag stond de wekker alweer vroeg, want om half 8 moest ik de bus alweer hebben. Deze bracht mij na een 4 uur durende rit in Dailby, waar ik werd opgehaald door de mensen waar ik bij zou gaan werken. Vanaf Dailby was het nog 2,5 uur rijden, maar omdat ze nog even op een stuk grond van hun wilden kijken. Dus deden we even een ommetje van een half uurtje extra. Inmiddels ben ik alweer een week op mijn plekje waar ik de komende drie maanden hoop te mogen werken. Ik zit nu op een farm in de buurt van het plaatsje Glenmorgan. Gelukkig is het een nette farm met een net huis, en alles is netjes. Mijn plaatsje is in het ‘Granny’shouse’ een huisje wat dichtbij het huis staat met wasmachine, maar ook een extra slaapkamer, douche en toilet. Ze hebben hier op de farm rond de 12 paarden, 11 honden en in totaal rond de 1200 koeien. Na een rustig weekend begon maandag mijn werkweek. Wat begon met een controle ronde door een aantal grote weides of het waterbakken goed waren, en het bijvullen van extra voer. Ook werden een aantal paarden toevertrouwd om ze te rijden. En dan zijn er nog genoeg kleine werkjes te doen, zoals paarden en honden voeren, paarden uit de wei halen met de quad en ze allemaal vastzetten. Stallen, hondenverblijven en terrein schoonhouden. Dinsdag na de ochtend taken, gingen we met twee paarden en twee quads erop uit. We gingen uit een groot gebied een groot aantal koeien halen die woensdags werden getest of ze zwanger waren of niet. Het waren er zo’n 335 totaal. ’s Middags hebben we ze toen te paard weer teruggebracht met z’n tweetjes. Dat is wel even genieten zo. Want het is echt wel een mooi zicht als je zo’n grote groep koeien mag drijven te paard samen met de honden die we dan ook wel nodig hebben. Ook hebben we deze week nog bezig geweest om boompjes en struiken te verwijderen bij de omheiningen.

Maar het is wel wennen hoor. Thuis, op het werk en in mijn vrijer tijd was is altijd onder de mensen. En hier in de middle of nowhere ben ik continu of met 2 a 3 dezelfde mensen of alleen. Maar goed dat zal vast wel wennen hoop ik.

Wat ook anders leven is, is het water hier. Waar je thuis onbeperkt water kan gebruiken, moet je hier echt bewust en zuinig met het water omgaan. Ze hebben hier namelijk twee soorten water; regenwater en damwater. Het regenwater word gebruikt voor het eten, drinken, douchen en de witte was. Voor al het andere word damwater gebruikt. Met damwater word het water bedoeld wat in grote dammen/bassins waar het water vanuit de grond word gepompt, maar ook gewoon regenwater wat met de grote regenbuien van hier door stroompjes vaak naar de dammen word gebracht. Dus het leven klinkt misschien hier heel simpel. Maar geen water geen leven hier. En voor de mensen is at misschien nog wel praktisch op te lossen door water te halen. Maar voor de veestapel (die hier veel meer drinkt dan bij ons, omdat in het gras hier weinig tot bijna geen vocht bevat) is dat onmogelijk. En dat is een harde werkelijkheid hier in Australië. Want er zijn echt gebieden die zolang geen regen gehad hebben dat de boeren hun vee hebben moeten verkopen en als dat zelfs niet meer ging, hun eigen vee moesten doodschieten. Dat is eigenlijk iets dat ik en wij als Nederlanders maar nauwelijks kan voorstellen. Maar nu ik hier ben, met al die grote oppervlaktes. En waar een aantal uur reizen niks is, ga je daar toch wel ff anders tegen aan kijken. En ben je blij dat het eens lekker stort van het regenen, en doet het je goed als je ziet dat de dammen weer wat meer gevuld zijn.

Wat ook wel wennen was is het eten. Sommigen zouden misschien jaloers op me zijn maar thuis hield ik er helemaal niet van om een gebakken eitje of iets van brood te eten. Hier eten we iedere morgen geroosterd brood met iets van gebakken ei, roerbak ei, ommeletje, iets met ham of bacon of saucijsjes. Nu na een week smaakt het al heel wat beter. Het middag eten zijn vaak zelfgemaakte sandwiches en dat nog eens lekker getoast hmmm… dat was totaal niet wennen. En hoewel ik beng was voor het avondeten viel ook dat mee, en heb ik intussen al heerlijke maaltijden op. Behalve de soep, het was kippensoep vers gemaakt, maar dan is moeders soepje toch echt wel het best hoor! Maar voor de rest heb ik het hier wel goed hoor, mij hoor je niet klagen ;)

Ik zal binnenkort weer een nieuwe fotoserie beginnen met foto’s van de farm. Maar omdat het internet van Australië behoorlijk slecht is, de mensen betalen voor wat ze gebruiken en het heel traag is. Zal ik er af en toe een paar op zetten, waar jullie van GEEN melding van krijgen, dus mogen jullie af en toe even spieken. Ik heb pas nog wel een paar foto’s van de trainingsweek erbij gezet.

Bedankt voor het volgen van mijn blog, en voor de leuke reacties. En hebben jullie vragen? Zet ze gerust in een reactie, probeer ik er in mijn volgende verhaal een antwoord op te geven. Zo kwam de vraag of ik hier in wersternzadels rij en lasso’s werp en vee drijf, in het kort. Nou Jacqueline, zoals je las heb ik al een paar keer de koeien mogen drijven, te paard in samenwerking met de honden en dat is echt cool. Westernzadels zie je hier niet veel maar wel het Australian Stock Saddle. En dat lasso werpen is denk ik meer voor het wilde westen, want dat gebruiken ze hier niet echt. Dus daar heb ik nog niet op kunnen oefenen.

Groetjes en tot de volgende keer!