Ha allemaal,

Inmiddels alweer 2 maanden in Ozzy. En ik kan wel zeggen dat de tijd vliegt. Het is echt geweldig hier op de farm. Inmiddels ben ik aan het werk en de omgeving al aardig gewend. En zoals eerder gezegd zijn de mensen geweldig. Ik werk hier met een echtpaar, waarvan de man om de week weg is om als leidinggevende in de mijnindustrie te werken. Ze zijn tussen de 55 en 60 jaar maar goed om mee samen te werken. Ook is hun jongste zoon werkzaam op de farm. Zo werk ik dus het meeste met moeder en zoon. Inmiddels heb ik al heel wat verschillende ervaringen op gedaan. Zoals ervaring opdoen met het drijven van de cattle(koeien). Zo heb ik in verschillende posities mogen werken, zowel tijdens het drijven als ook in de yards. Ze willen mij dan ook graag deze dingen leren, en dan gaat het vaak om het lezen van de cattle. Op die manier kan ik zien wat ik het beste kan doen in een bepaalde situatie. Ook moet er af en toe geklust worden natuurlijk. Zoals omheiningen maken en repareren, overkapping voor groentetuin maken, cleaneren van het huis, hooi laden en lossen en nog veel meer. Binnenkort word er ook een nieuwe watertank tussen een paar paddocks geplaatst op een heuvel. Vandaar worden dan leidingen gelegd naar de plaatsen waar we ook nieuwe waterbakken geplaatst worden, en moeten we zonnepanelen plaatsen voor de pomp zodat het water van de dammen naar de watertank gepompt word. Dus dat word nog een aardig karweitje wat ons te wachten staat. Maar voor de afwisseling is dat super leuk. Het werk met de honden en paarden gaat echt goed. Het is mijn taak om hen te verzorgen, hetzij het voeren en uitlaten van de honden ’s morgens en ’s avonds. Ook het voeren van de paarden, ze met de quad naar de stallen brengen, wanneer we met ze gaan werken die dag. En hoewel ik al behoorlijk wat wist rondom de paarden, leer ik hier nog dagelijks. Rondom de verzorging, omgang en trainen van de paarden doen ze dingen anders. Maar wel met goeie redenen die waardevol zijn. Al deze taken zijn mijn dagelijkse regelmaat, en dat ligt mij wel. Soms ben ik er gewoon druk mee, als we dan aan het einde van de dag gekomen zijn, en ik moet nog de paarden en honden doen. Als ik dan mijn taken aan het afronden ben roepen ze soms al dat ik maar eens eerst even een biertje moet dan want ik zou al genoeg werk verricht hebben. Dat zijn wel de momenten die je voldaan maken.

Het leven hier op de farm is me echt al wel eigen geworden. De ontbijtjes zijn heerlijk nu, en het leven in de middle of nowhere is of dat het altijd zo geweest is. In de weekenden komen er dan soms wel een vrienden van hun. Dan hebben we gezellig een campfire en dan mist de campoven hier niet hoor! Of heerlijk met z’n allen een biertje doen en maar babbelen. Ook gaan we dan met deze vrienden in het donker op jacht. Of kleiduif schieten. Dat zijn echt wel hoogtepuntjes. Inmiddels heb ik al zo’n 12 kangaroo’s op mijn lijst staan. Nu denken sommigen misschien dat het wel zielig is, maar we jagen niet voor niets op kangaroo’s, varkens, wilde katten en dingo’s (wilde honden) en slangen. De kangaroo’s zijn hier op sommige plaatsen echt een plaag. 10 van hen eten evenveel als 1 koe. En gezien het feit dat er veel geïnvesteerd word in gras en water om de dieren van eten en drinken te kunnen voorzien, zou het water naar de zee brengen zijn als er niets aan gedaan zou worden. Maar ook de andere dieren zoals de varkens, wilde katten, slangen en dingo’s voeren een bedreiging met zich mee voor de koeien, kalfjes en paarden. Maar ze denken hier wel aan het dierenwelzijn, wat het is niet zo dat ze voor de lol op alles gaan schieten, maar ze doen het omdat het moet. Ook laten we de dieren die ze hier schieten niet halfdood liggen, maar ze gebruiken hier liever meer kogels dan dat een dier moet lijden. De meeste dieren die geschoten worden laten we liggen, maar er zijn wel beroepsjagers die de grotere varkens en kangaroo’s schieten voor de consumptie.

Ik zou voor minimaal 3 maanden hier op de farm werken. Maar inmiddels heb ik natuurlijk al verder gekeken wat ik wilde met de rest van het jaar. Hetgeen ik wist; is dat ik vanaf kerst een maand ga reizen met onder andere vrienden uit Nederland en met vrienden van de trainingsweek. Ook ik wil graag de laatste weken naar Nieuw-Zeeland om daar even snel een kijkje te nemen. Dit zou betekenen dat ik na deze 3 maanden in Glenmorgan, 3 maanden een andere job zou kunnen hebben voor de kerst, dan reizen en dan nog maar 1 job van ongeveer 3 maanden voordat ik naar N-Z vertrek. Inmiddels hebben ze hier aangegeven dat ik zolang mag blijven als ik zou willen, gezien er genoeg werk te doen is, en ik mijn werk naar hun tevredenheid doe. Dus kwam ik voor een tweestrijd, of tot kerst hier op de farm in Glenmorgan blijven. Of half september naar een andere job gaan reizen, met nieuwe ervaringen. Maar gezien ik het hier zo naar mijn zin heb, en het eigenlijk precies wat ik wilde (het werken met paarden, koeien en andere dieren, op een farm waar het geen rommeltje is). Het was dus geen makkelijke beslissing, maar daar kwam verandering toen mij gevraagd werd of ik drie van hun jonge paarden wilde gaan trainen. En gezien ik dat echt leuk vind om te doen en het heel wat is dat ze je dat na 1,5 maand al toevertrouwen. Begon de beslissing al wat makkelijker te worden. Maar gezien er diezelfde dag ook nog werd voorgesteld of ik niet eens een wedstrijdje Campdraft wilde meedoen. Wat er even later al twee werden, werd ik de volgende dag maar gelijk ingeschreven bij de Australian Campdraft Association. Dus was er geen weg meer terug en blijf ik tot voor de kerst gezellig hier in Glenmorgan!

Het werk met de jonge paarden gaat prima, en het is echt geweldig dat ik mijn energie in hen mag steken. Het geeft je een goed gevoel om de vele ervaring die ik in NL heb opgedaan hier mag uitvoeren, en dan ook gelijk te leren hoe men hier werkt met de paarden. Het is mooi om zo je kennis te verbreden. En zoals ze het hier noemen, is het mijn project. Zo geven ze mij de vrijheid in het trainen, en mag ik zelf invullen hier ik die ga uitvoeren.

Het contact met Nederland valt wel wat anders dan ik van te voren had gedacht. Gezien het mobielnetwerk soms best slecht is en wat verder landinwaarts soms geen netwerk. Ook het internet werkt hier wat anders. Het is vaak traag, dus filmpjes, foto’s en grote bestanden vallen bijna niet te down- en up- loaden. Zoals de foto’s op de site doe ik vaak een paar per dag als ik er wat verzameld heb. Want dat duurt per foto soms 15 tot 20 minuten per foto. Gelukkig lukt het tot nu toe wel goed om met familie en vrienden af en toe contact te hebben. Natuurlijk lukt het me niet om met iedereen contact te hebben want dat zou een fulltime job zijn ’s nachts, gezien het tijdsverschil. Maar het doet wel goed om af en toe de stemmen uit Nederland te horen. En het is natuurlijk ook super leuk dat ik zelfs kaarten heb gekregen ;) En het is leuk te horen dat er regelmatig gevraagd word naar mijn avonturen aan familie en vrienden.

Ik hoop dat ik jullie weer vermaakt heb met een leuk verhaal over mijn avonturen hier in Glenmorgan. En mochten er vragen zijn, stel ze gerust!

Zijn er onderwerpen waar je graag iets over wild weten? Zet het in een reactie, dan weet ik een beetje wat ik jullie nog extra kan vertellen de volgende keer!

Groetjes vanuit Ozzy