Hello everybody,

Er is een ding wat ik wel kan zeggen, en dat is dat de tijd vliegt! Inmiddels alweer 3 maanden hier in het verre Australia. En ik moet zeggen het bevalt me hier goed, hoewel ik er niet mijn hele leven hier zou kunnen doorbrengen. Daarvoor mis ik te veel mijn familie en vrienden. Maar de ervaringen hier zijn geweldig. Het valt me ook op hoe vele dingen ik gewend ben geraakt zoals het eten, het ritme, the middle of nowhere, het Engels praten en nog veel meer. In het begin was dat allemaal moeilijk natuurlijk en komt er veel op je af, en is het lastig als je non-stop Engels moet praten. Dan komt er ook nog bij dat je thuis tijdens het werk soms honderden mensen per dag zie. Terwijl je hier 24/7 met 2 of 3 anderen leeft, en dan af en toe wat andere mensen zie. Zo zie je maar dat dingen soms moeilijker lijken dan ze zijn, je moet er gewoon even doorheen. Wel ben ik blij dat ik af en toe wat familie en vrienden kan spreken, dat is altijd weer heerlijk om hun stemmen te horen.

De mensen hier zijn geweldig. Staan open voor dingen, je kan alles vragen, ze willen je dingen leren en mooie herinneringen meegeven naar huis. Dat laatste in het bijzonder, omdat Kris en Cam van de farm hier ook gereisd hebben wanneer ze jong waren. En ze willen mij ook van die momenten meegeven die je altijd bijblijven. Zo ook de deelname aan een campdraft competition. Ik zal even simpel uitleggen hoe het werkt. Eerst kom je op je paard in een yard. Daarin zijn zo’n 8 jonge koeien. je moet er een uitzoeken en die naar het hek van de yard drijven. Dan moet je een paar wendingen maken en de koe blokkeren, omdat deze terug naar de groep wilt. Als je er klaar voor bent roep je ‘gate’ naar de personen die het hek naar de ‘arena’ opendoen. Dan drijf je de koe rond twee palen in een acht vorm, en daarna tussendoor twee andere palen achterin de arena. Als je de koe daar door krijg, heb je een volle ronde. Heb je een volle ronde gedaan, dan krijg je punten voor de wendingen/bloks in de yard en voor de tijd van de ronde in de arena. Gezien dat het in minder dan een minuut is gedaan, hebben de meeste mensen meerdere paarden om mee te kunnen deelnemen. Vaak zijn de wedstrijden twee of drie dagen. Iedereen overnacht op het wedstrijd terrein, in de trailers, opleggers of caravans. Ik mocht mee met Will hun zoon, hij doet af en toe een wedstrijdje campdraft met zijn drie paarden. Op de wedstrijden ontmoet hij vaak de zelfde groep, en dan maken ze een soort kamp met de trailers en vrachtwagens. En ’s avonds na de wedstrijden, zaten we bij elkaar, en dan komt iedereen met hapjes en drinken. Ik deed mee op een van Will’s paarden. De beste natuurlijk. Met twee anderen uit de groep deden we mee in deze categorie. Dus kwam de rest van de groep ons aanmoedigen. Echt zenuwachtig was ik niet, maar dat kwam meer omdat ik niet echt wist hoe ik zoiets zou doen. We hadden nooit geoefend namelijk. Eenmaal aan de beurt, werd ik luidkeels aangemoedigd door de groep. We deden het niet slecht, ik kwam met de koe bijna voorbij de tweede paal, maar helaas ging hij er aan de verkeerde kant langs. Maar voor een eerste keer was het niet slecht.

Ze hebben me ook mee genomen naar een Cattlesale. Daar word het vee per groep geveild. Het is de grootste saleyards die er is in Australië. Het is niet dat ik het op volle toeren heb zien draaien, want de yards waren maar voor de helft gevuld. Het is wel geweldig om te zien hoe het in z’n werk gaat. Vooral het veilen is gaaf. Niet dat er veel gebeurd, maar de man die veilt praat met zo’n snelheid dat je echt met alle concentratie moet luisteren wil je het volgen. En dat geld dan voor degene die echt Engels kunnen. Ik pikte er af en toe een bedrag uit en dat was het. Dus ook dat was weer een dag wat anders, en ook leerzaam natuurlijk.

Vorige keer vertelde ik, dat de lente was begonnen en er veel veranderde hier in de natuur. Maar wat ik nog niet verteld heb is, dat het kalfjes seizoen is begonnen bij ons. En ik kan jullie melden, dat is prachtig! Hoewel ik ze niet enorm veel zie, omdat het kalven hier aan de natuur over gelaten word. Zie ik ze wel eens als we de koeien of het water gaan checken. Het is dan ook echt mooi om te zien hoe de natuur werkt. Ook krijg ik daar regelmatig uitleg over, of als ik dan iets bijzonders zie vertellen ze erover. Zo kwam ik op een middag met de quad in een van de paddock met de kalfjes. En ik reed in een begroeid gebied met struiken en wat bomen. En dan kom je om een bochtje en liggen daar heerlijk iets van 10 tot 15 kalfjes te slapen in een groepje. Hoewel dat wel meer gebeurd bleek het dus te komen, omdat er weer behoorlijk wat regen aan zat te komen. En dan rusten ze alvast wat uit zodat ze genoeg energie hebben om wat langer op de been te zijn, en niet in de modder hoeven te liggen. Ook zie je soms dat er een groepje kalfjes bij elkaar loopt en er 1 moederkoe bij loopt die de oppas heeft zodat de anderen kunnen eten. En zo valt er natuurlijk nog een heel boek over te schrijven.

Ik hoop dat jullie weer genoten hebben, en lezen jullie de volgende keer weer wat meer van mijn ervaringen hier in Aussie!

Groetjes