Ha allemaal,

Inmiddels zit ik hier alweer dik drie weken hier in hartje Australië. Wat grappig is wat nu pas gaat opvallen, dat het verschil qua weer tussen Nederland en hier nu pas gaat komen. De eerste maanden hier waren de temperaturen vaak nog wel een beetje hetzelfde, en leek het een beetje op een Nederlandse zomer. Nu de zomer hier nog moet beginnen en bij jullie de winter bijna begint, worden de verschillen groter en groter. Afgelopen weken hebben we bijna iedere dag boven de 35 graden gehad. En er waren ook pieken die de 40 graden wel behaalden. Ik moet wel zeggen dat het wel wend. De eerste dagen is het echt warm maar nu is het wel lekker. Het is natuurlijk niet dezelfde warmte als in Nederland. Hier in het midden van Aussie, is de luchtvochtigheid vrij laag. Niet dat het overal hier is, want ga je naar het noordoosten, dan is er een enorm hoge luchtvochtigheid. Toen ik naar Australië ging, had ik het beeld van een erg droog land, waar alles er maar dor en dood uitziet qua planten en bomen enz. Maar zoals ik al eens verteld had, is er dit jaar behoorlijk wat regen gevallen. En de vruchten daarvan kun je nu goed zien in het binnenland. Alles ziet er nu groen en fris uit. Wat eerst een lange weg was met alleen maar stof en zand en wat bomen, is nu een even lange weg maar dan met veel gras, onkruid enz. Van anderen die hier al meerdere jaren zijn, hebben het nog nooit zo groen gezien. Zoals ik al zei, is het wel even wennen dat het zo warm is. Maar ik geloof dat het beter is dat je aan het werk ben met die warmte, dan dat je maar een beetje zit en rondhangt. Want dan word de warmte wel ongemakkelijk. Ik heb dan tijdens het werken dan ook bijna altijd een 1,5 literfles met water mee, dan is het goed te doen want zweten doe je hier genoeg. Inmiddels ben ik al aardig ingeburgerd in het werk hier, zo ook het verven. De mensen van de farm hebben niet alleen handel in geiten, koeien en een bijenhouderij voor de honing. Ze hebben ook een schoonmaakbedrijf in Cunnamulla (een uurtje rijden van de farm), ook hadden ze daar een huisje gekocht om te laten restaureren door backpackers, zodat ze het kunnen verhuren. Inmiddels heb ik daar ook al een aantal dagen aan het werk geweest om wat schilder werkzaamheden te verrichten. Als wij daar aan het werk zijn, verblijven wij daar in het ‘Hostel’ (vroeger een backpackers hostel, wat ook in hun bezit is). Wat dan weer wel een nadeel was, is dat het water vaak warm was. Daardoor gaat het stinken naar rotte eieren of een soort riool luchtje. En dat was dan ons drinkwater. Vaak probeerden we dan ‘s morgens wat water te tappen, want dan was het een beetje koud, of moesten we het in de winkel kopen. Dus de tweede keer dat ik daar heen moest, heb ik maar wat flessen verzameld, en water van de farm meegenomen en daar ingevroren. Ik kan zeggen dat was heerlijk. Datzelfde stink water was ook om je afwas te doen. Dat was dan nog niet zo erg, maar het was ook hetzelfde water om te douchen. Dat was dan weer niet zo fris.

Mensen hier in Australië hebben wel een wat andere mentaliteit als in Nederland. Daar had ik het in het begin al weleens over gehad. Inmiddels heb ik er wat meer ervaring mee. Kom je in de winkel, pub, tankstation of waar dan ook. Ze begroeten je altijd met bijvoorbeeld “hi, how are you going?” (“hallo, Hoe gaat het met je?”). Ga je een gesprek aan met iemand, vragen ze altijd met interesse, waar je vandaan kom, waar werk je, of je aan het reizen bent, hoelang ben je al in Aussie, wat vind je ervan, enzovoorts. En altijd behulpzaam en ze geven je graag advies als je erom vraagt. Maar ook in het werk zie ik veel verschillen. In Nederland is de Australische mentaliteit wel zo bekend als, ‘komt het vandaag niet, dan morgen wel’. Nou ik kan jullie vertellen, dat is ook werkelijk wel zo. Zo had ik een paar zaterdagen terug, dat mijn baas vroeg ik de volgende week vrienden van hem wilde helpen op de koeienfarm. Ik vond dat wel best. Dus ik de belangrijkste dingetjes snel ingepakt, kleren nat en wel snel in een zak gedaan (want ik had net mijn kleren gewassen) en werd ik binnen twee uren al naar Cunnamulla gebracht. Daar zat ik dan het weekend in dat ‘hostel’, met de twee andere Nederlanders van de farm, die in dat huisje aan het werk waren. Het enige wat ik wist, was dat ik waarschijnlijk ergens maandag zou worden opgehaald. Dus ik maar eens een berichtje doen naar de baas voor meer informatie. Waren de plannen alweer gewijzigd, en zou ik dus maandag weer opgehaald worden door een van de jongen, om terug te keren naar de farm. Maar gezien hij dat vergat door te geven, zat ik uiteindelijk tot woensdag in Cunnamulla. Daar heb ik dan gewerkt in dat huisje waar ik het al eerder over had. Ook is de werkdruk heel wat minder dan bij ons in Nederland. Ze staan niet continu op je handen te kijken of bij begin tijden, pauzes enz. kijken ze niet op een minuutje eerder of later. En heb je een klusje, je zult ze nooit een deadline horen noemen, en ga zo maar door. Al met al maak je hier wel lange dagen, maar is het werken dus niet enorm zwaar. Wanneer ik hier start varieert vaak tussen de vijf en zeven uur. Vaak rond twaalf uur lunchtijd, en rond zes uur half zeven klaar. Als het zo erg warm is, hebben we soms een wat langere pauze tussen de middag, zodat we het warmste van de dag vermijden. Dus dat is even heel wat anders als ons Nederlandse mentaliteitje.

Ik vind het altijd geweldig om jullie reacties te lezen, en het is super leuk hoe sommigen van jullie meeleven, doormiddel van reacties en mailtjes. En het is natuurlijk leuk om vagen te krijgen, dat geeft mij ook weer inspiratie. Ik zal dan ook nog even wat proberen te antwoorden. Ik kreeg een paar blogs terug en regelmatig via bellen of berichtjes de vraag of ik hier zou willen wonen; Uhm… nee ik denk niet dat ik dat goed zou kunnen. Misschien meer in een wat dichter bevolkt stukje, gezien ik wel van gezelligheid hou. Of ik haal mijn familie en vrienden naar hier, dan zou het ook wel goedkomen. Maar het leven in de middle of nowhere is een gaaf avontuur, maar geen toekomst voor mij. Er werd ook gevraagd hoe lang ik nog o deze farm blijf; zoals het er nu uit zie, heb ik nog vijf weekjes te gaan. Dan hoop ik tegelijk met een van de Nederlandse hier te vertrekken rond DV. 16 december. Zij heeft een vriend waarmee ze richting Brisbane gaat, dus als het goed ik reizen we dan samen met de auto zodat het weer kosten bespaart. Het is namelijk een reis van zo’n negen uurtjes. Dan hoop ik een paar dagen in en rond Brisbane te verblijven. En daarna hoop ik naar Adelaide te vliegen, waar ik vrienden vanuit Nederland ontmoet. Dus daar hebben we natuurlijk wel heel veel zin in, en zijn al volop bezig met aftellen! Na acht dagen met hen te hebben rond gezworven door het Australische zuiden, hoop ik voor drie en halve week met een Camperbusje van Melbourne naar Cairns te reizen (rechtstreeks zo’n 2950 km / 32 uur rijden) Samen met een Limberger. Ook kwam de vraag of er q-koorts is bij de geiten; Ik heb geen idee of ze dat hier in Aussie hebben. Wel hebben ze een soms een tijdelijke aandoening aan een oog waardoor het wit uitslaat en ze voor zo’n twee weken blind zijn. Dan wel aan maar een oog. Hier in Australië proberen ze dat soort ziekten wel zoveel mogelijk te voorkomen doormiddel van enorm strenge import regelingen. Als er bijvoorbeeld een lading bloemen binnen komt dan word er gekeken of er insecten in gevonden worden. Word er nog maar 1 gevonden, dan word de hele lading vernietigt. Of een ander voorbeeld waren de Australische Olympische paarden. Wanneer die terug kwamen moesten die eerst zo’n 5 maanden in quarantaine. Om ziektes te voorkomen. En dat is dan nog maar een kleine greep uit vele voorbeelden, zoals de Aussies daar mee omgaan. Maar niet alles is te voorkomen natuurlijk. Als laatste wat best grappig is aan de reacties op mijn blogs, zijn de smileys die de site omzet in ‘ ??? ’.

Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van mijn blog, en ik zie weer uit naar jullie reacties en vragen! ;)

See you later!