Hi mates,

Ik kan jullie wel zeggen dat ik op een reis als deze genoeg kilometers maak. Op het moment dat ik jullie nu schrijf, zit ik in de bus naar Cranbrook en heb ik nog een kleine 4 uur te gaan. Later meer over Cranbrook, want ik moet jullie eerst nog even op de hoogte brengen van al die andere kilometers van de afgelopen weken. Gisteren (20 januari) hebben we de campervan ingeleverd na er 23 dagen en zo’n 4300 km mee gereden te hebben. Als ik dan even terug kijk zou ik niet zeggen dat het echt zo lang was, want de tijd is om gevlogen. Van High speed ways tot onverharde smalle weggetjes, van lange rechte wegen tot steile speldbochtjes, van de grootste steden tot de kleinste towns, van de mooiste National parks tot de prachtigste stranden, van overnachtingen op een road parking tot luxueuze holiday parken en ga zo maar door! Wij hebben het allemaal gezien. De vorige keer dat ik jullie schreef was ik in Byron Bay. Daar hebben we een drie daagse Surfcursus gevolgd. Dat was echt geweldig. Met veel vallen en opstaan, schaafplekken en wat spierpijn kwamen we toch best een eindje. Zoals gewoonlijk ziet het er natuurlijk veel makkelijker uit dan het in werkelijkheid is. Je moet de juiste timing hebben, de juiste golf en snelheid hebben. Maar het was vooral vermoeiend. Drie middagen 2,5 uur in het water en dan negentig procent van de tijd tegen de golven in lopen. En als je dan een eindje het water in bent en je hebt een beetje pech, komt er een goeie golf die je weer twee of drie meter achteruit helpt. Dus slapen was voor die nachten niet echt een probleem kunnen jullie wel begrijpen. Maar buitenom dat alles was het wel een geweldige ervaring om mee te maken. Na Byron Bay, Kwamen we in het Lamington National Park. Dat was dan ook wel een van die leuke dingen die je dan met zo’n campervan kan. Je rijd ergens heen en je ziet wel waar je gaat slapen. Zo ook deze keer. Wij kwamen daar aan en er was eigenlijk geen gratis campsite waar we de campervan konden neerzetten. Wel was er een lodge die campsites had voor een klein prijsje. De mensen waren super daar en de plaats waar het was gelegen, was super mooi en op 800 meter hoogte, dus een mooi uitkijkje. Ook de Diningroom, het eten en het personeel was super. Kortom we waren beiden eigenlijk opslag een beetje verlieft op dit plekje, en besloten we gelijk nog om er een nachtje aan vast te plakken. Helaas waren we aan de tijd gebonden ander hadden we er misschien nog wel langer kunnen blijven. Nade eerste nacht zijn we er op uit getrokken de wandelpaden op. En ik kan het maar moeilijk onder woorden brengen hoe mooi en heerlijk het was. De natuur in die parken is zo puur natuur(als ik even met de woorden mag spelen). De paden zijn overal tussendoor, en het is niet bewerkt. Alleen hier en daar een paar keien die als trapje dienen. Voor de rest loop je over kleine kreekjes, over smalle paadjes met soms een steile helling nog geen halve meter ernaast. En dan de watervallen die we hebben gespot en de rivierstroompjes. In een woord geweldig! Die dag hebben we elf km gelopen. De volgende morgen was ik alweer vroeg op, en heb ik nog twee routes gelopen, in totaal zo’n veertien km. Ik heb toen nog in een van de kristal heldere meertje, die je bij een waterval hebt, gezwommen. Niet dat ik daarop gekleed was, maar ik dacht, als ik het nu niet doe, dan doe ik het nooit meer. Dat was dus wel even gaaf. Helaas moesten we daarna weer verder met onze reis. We hebben nog een bezoekje aan Brisbane gebracht, waar we kennissen van Manon hebben bezocht. Vervolgens zijn we naar Harvey Bay gereden, vanwaar we de volgende dag een dagje Fraser Island gedaan hebben. Fraser Island is een van de grootste eilanden ter wereld die echt alleen maar bestaat uit zand. Die volgende dag ben ik met een tour mee geweest vanuit Bundaberg, naar het Lady Musgrave Island. Daar heb ik voor de eerste keer gesnorkeld en gedoken, zo’n 9 meter diep. Dat was echt wel een geweldige ervaring, hoewel het wel even spannend was, hoe het zou werken met het ademen door het zuurstof masker. Maar dat was totaal geen probleem, en ik was eigenlijk meteen als een vis in het water. De onderwaterwereld was prachtig. Al die koralen en vissen en natuurlijk de mega schildpadden niet te vergeten. Dat weekend zijn we doorgereden naar Mackay. Omdat we een vriendin/collega van Manon bezochten kreeg ik een tourtje door Mackay omdat Manon zes maanden in de buurt van Mackay op een farm gewerkt had. Dus zijn we natuurlijk ook nog even naar de farm geweest. Hoewel het de planning was om naar Cairns zouden gaan, hadden we de plannen om gegooid, omdat er werd gewaarschuwd voor veel regen en overstroomde wegen. Er was namelijk in een paar dagen zo’n honderd millimeter gevallen. Dus wilden wij omkeren terug naar Brisbane, om daar de campervan in te leveren. Maar na even getelefoneerd te hebben naar het bedrijf bleek dat niet meer mogelijk op zo’n kort termijn. En met de regen en de overstromingen bleek het uiteindelijk ook nog mee te vallen. Dus vervolgden wij onze weg naar Airlie Beach, waar Manon ging skydiven, en ik weer een dagje gesnorkeld en gedoken heb. Deze keer 13,5 meter diep. En weer geweldige koralen en veel bijzondere vissen gezien. Ik had geluk want we waren maar met twee personen om te duiken. Maar die andere jongen had al een duikbrevet, maar omdat het voor mij de tweede keer was gingen we wat dieper dan normaal. Voor de degenen die Australië k88ennen, deze koralen zijn onderdeel van de Great Barrier Reef. De grootste Reef ter wereld. Een geweldig stuk natuur! Diezelfde middag zochten we nog een plekje voor de overnachting, lekker een beetje afgelegen dachten wij zo. Nu had ik tijdens de tour naar Kangaroo Island een gezellig Oostrijks koppen ontmoet, en met hen zo een praatje gemaakt, niet gedacht hen ooit nog te zien. Vervolgens loop ik ze op Fraser Island, een paar duizend kilometers verderop weer tegen het lijf. Wat dan nog een beetje mogelijk is, want het is daar een enorme toeristische trekpleister. Maar toen we deze kampeerplek opreden kon ik mijn ogen niet geloven dat ik hen weer zag, daar op een verlaten kampeerplek in de middle of nowhere, weer meer dan duizend kilometers verder. Zo zie je maar, ook al is Australië nog zo groot, het blijft een klein wereldje. Met maar een tussenstop in weer een mooi natuurpark met een grote waterval nog geen tweehonderd meter van onze campsite, zijn we door gereden naar Cairns. Daar hebben we gister morgen dan na 23 dagen en 4300 km onze campervan afgegeven. Dan wil ik jou Manon via m’n blog, je bedanken voor de afgelopen weken. Het was een enorme gave, leuke en gezellige tijd. Met daarin zoveel gave momenten mee te hebben mee mogen maken. Ik hoop al die lange ritten samen met jou nooit te vergeten, met zingen, navigeren, door het mega hectische Sydney rijden, schrikken, parkeerplaatsen zoeken, over de gekste weggetjes gereden en dan vooral het lachen niet te vergeten ;) En eigenlijk vind ik het best een prestatie dat we, nadat we elkaar nog maar een dikke week kenden, gewoon even drie weken 24/7 met elkaar zijn opgetrokken zonder ook maar elkaar in de haren te vliegen. Dus bij deze nogmaals bedankt!

Inmiddels ben ik dan Via Melbourne naar Perth gevlogen (zo’n acht uur totaal), en na een nachtje in Perth te hebben geslapen, met de bus onderweg naar Cranbrook zoals ik jullie al had verteld. Daar in de buurt ga ik werken op een fokkerij met Spaanse Warmbloed Paarden, met maar liefst zo’n twaalf hengsten. Maar daar in mijn volgende blog meer over, als alles mag goed gaan. In het proces naar het zoeken naar een nieuwe job heb ik weer zo’n zes gave ‘job offers’ gekregen. Drie fokkerijen, een polo stal/farm, race stal en dan de laatste twee waren te laat, maar dat waren een stal en springstal. Kortom keuze genoeg. Ik heb voor de Yardah Stud(fokkerij), omdat ik daar de meeste ervaring kan opdoen met de paarden. Gezien de eigenaresse Marji Armstrong(73 jaar) internationale ervaring heeft, en paarden heeft opgeleid in de dressuur tot FEI niveau (De Wereld Individuele Ranglijst voor de paardensport) en ze heeft Clinics over Classical Horsemanship gegeven in vele plaatsen in Europa, Amerika en landen daarbuiten. Inmiddels heeft ze e al 45 wereld tours gedaan om de clinics te geven en paarden te trainen. En zo kan ik nog wel even door gaan. Kortom de komende drie maanden is er genoeg te leren. Voor de genen die geïnteresseerd zijn heb ik wat websites; www.yardah.com www.marjiarmstrong.com http://classicalhorsemastership.com/about-marji-1/ https://en.wikipedia.org/wiki/Marji_Armstrong

Nu ga ik maar eens afronden zodat ik nog wat over houd om de volgende blog te schrijven. Ik hoop dat jullie er weer van genoten hebben, en mochten er nog vragen zijn dan hoor ik het wel.