Ha lezers,

Ondertussen is het alweer even geleden dat ik jullie een blog geschreven heb. Vorige keer heb ik een nieuwe fotoserie op de blog gezet, en ik probeer daar met regelmaat wat nieuwe foto’s van mijn reis rond half Australië.

Maar allereerst wil ik mijn familie, vrienden, kennissen en alle andere lezers, het aller beste wensen voor het nieuwe jaar, met voorspoed, liefde en het belangrijkste gezondheid. Ik hoop dat iedereen goede feestdagen hebben gehad met familie en vrienden.

Inmiddels ben ik alweer even met mijn reis bezig, en heb ik er al heel wat kilometertjes op zitten. Toen ik klaar was met het werk op de farm, ben ik samen met Steffi (die het zelfde programma als mij volgt en waar ik ook het eerste weekend mee opgetrokken ben) terug gegaan voor een aantal dagen Noosa. En ik moet zeggen, dat was wel even lekker want nu weet je hoe Aussie werkt en bekijk je een plaatsje als Noosa door andere ogen, omdat we het eerste weekend ook in Noosa verbleven. Na het weekend ben ik een dagje naar de Australische Zoo geweest van de hier wel bekende Steve Irwin. Hij is de oprichter van de Zoo en stond bekend door zijn tv shows, en shows in de zoo met de crocs (krokodillen). Helaas is hij alweer zo’n tien jaar geleden overleden door een beet van een pijlstaartrog. Maar het is wel bijzonder hoe hij na die tien jaar nog steeds een middelpunt is samen met zijn vrouw en twee kinderen, van de dierentuin. Omdat ik de volgende morgen al vroeg moest vliegen heb ik eens een nachtje overnacht op het vliegveld, waarna ik van Brisbane naar Adelaide ben gevlogen. Helaas ben ik in dat proces dan weer wel mijn paspoort verloren, maar door goed advies en hulp van Travel Active, Politie en Ambassade, wat wel wat telefoontjes kosten, is het toch goed gekomen en komt er een nieuw paspoort aan. Ik was natuurlijk niet voor niets in Adelaide, want daar heb ik ’s avonds mijn vrienden die vanuit NL voor drie weekjes op vakantie kwamen, opgehaald op het vliegveld. Dat was natuurlijk een geweldig weerzien! Naast een paar dagen Adelaide, hebben we een twee dagen op Kangaroo Island doorgebracht, waarna we met een gehuurde auto de weg op zijn gegaan richting Melbourne. Overigens Kangaroo Island was super mooi, niet dat we veel kangaroo’s gezien hebben, wel hebben we koala’s zeeleeuwen en zeehonden van dichtbij gezien. En hebben we ’s avonds rond het kamp de Didgeridoo uitgeprobeerd hebben, met veel lachen natuurlijk. Op weg naar Melbourne hebben we samen een beetje kerst gevierd. Niet dat we dat gevoel hebben gehad, want het was best warm en zaten in een appartementje, konden niet koken of uiteten omdat alles gesloten was dus hebben we niet echt een kerst gehad. Wel hebben we nog een kerkje bezocht wat wel een mooie ervaring was. Na acht dagen, meer dan 900 km en veel mooie natuur gezien te hebben, zowel vanaf de grond als in de lucht. Was het in Melbourne tijd om afscheid te nemen. Van waar onze wegen splitsten in Aussie. Ook via deze weg wil ik jullie nog bedanken voor de leuke acht dagen met veel ervaringen, gebeurtenissen en gave activiteiten die ik zonder jullie nooit had gedaan. Thanks and Love You!

Niet dat het avontuur stopte in Melbourne, want daar was Manon (die ook het zelfde programma als mij volgt en waarmee ik ook het eerste weekend mee opgetrokken ben). Samen hebben we een campervan gehuurd, waarmee we hopelijk in Cairns aankomen de 20^ste januari. We zijn alweer 9 dagen onderweg en hebben al hele ervaringen opgedaan. Wat natuurlijk ook de bedoeling van ons avontuur met zo’n camperbusje was. Na een nacht op een snelwegparking te gehad zijn we voor een lang weekend in Sydney geweest. Wat wel wat zweet druppeltjes heeft gekost, want hoewel we nog maar in de randstad van Sydney waren, was het een behoorlijke uitdaging daar te rijden met het busje. En net toen we dachten dat we het rijden voor vier dagen hadden gehad, kregen we te kampen met een kokende externe accu. Dus moesten we naar het bedrijf rijden waar we de campervan gehuurd hadden ( deze heeft filialen door heel Australië) om de accu te laten vervangen. We hebben ook al wat avontuur beleeft wanneer we natuurparken opzochten, zoals smalle onverharde weggetjes die stijl omhoog of omlaag gingen, of het waren zeer scherpe speltbochtjes waar je maar met een auto kon rijden, en dan nog een auto te gemoed komen ook. Of een parkeerplaats opzoeken in de middle of nowhere, en dan eerst al een farm op rijden en daarna een weggetje inrijden die na een halve kilometer dicht gegroeid is, dus in z’n achteruit terug. Manon heeft de taken wel goed verdeeld(vrouwelijk..? ;) zij rijd de lange rechte stukken (snelweg), en ik mag de drukke steden in rijden, en in de middle of nowhere, enz. ach ja, laten we zeggen dat dat bij het avontuur hoort. Inmiddels zijn we in Byron Bay aangekomen, en staat de kilometerteller op 1892 km. We hopen hier voor een paar dagen blijven, om wat surf lessen te nemen. Vervolgen dan onze weg weer in de richting van Cairns. Vanwaar ik jullie als alles goed mag gaan verslag mag doen over de tweede helft van mijn reis, en kan ik jullie waarschijnlijk ook al wat meer vertellen waar ik kom te werken na de 20^ste januari voor de komende 3 maanden ongeveer. Het proces is al in gang met VisitOZ en ik zal dan binnenkort ook wel weer wat werkgevers te woord moeten staan. Maar daar de volgende keer meer over.

Ik hoop dat ik jullie een kijkje heb kunnen geven hoe mijn reis er tot nu toe uit zag, en mochten er vragen zijn over mijn reis, ervaringen of Australië, schroom niet en stel ze gerust in een reactie of mijn mail leonard_janssen@hotmail.com