Hi guys,

Daar ben ik dan weer na een ruime twee weken. En ik kan jullie zeggen dat er weer een hoop gebeurd is. Op dit moment werk ik in Robinson, dat ligt tegen Albany aan, zo’n uurtje van Cranbrook. Zoals jullie wisten werkte ik op de fokkerij daar. Maar daar ben ik nu sinds een weekje weg. Het leekt een geweldige plek maar hoe langer ik daar zat, hoe ergerlijker het werd. Het vrouwtje was geobsedeerd met de zaak die liep met de RSCPA (of te wel de Dierenbescherming). Ook was er geen geld om hooi te kopen voor de paarden, terwijl een aantal dat echt nodig hadden in de wei. Ook was er bijna geen geld om mij te betalen. En het plan was om paarden te verkopen, maar die werden alleen verkocht als ze zeer goed getraind en vele oefeningen konden die waarschijnlijk door de kopers nooit gebruikt zouden worden. Gezien ik een commissie op de verkoop zou krijgen zou dat een extraatje op mijn lage loon zijn. Maar doordat ze echt tegen de stroom inwerkte zag het er ook niet echt uit dat de paarden verkocht gingen worden voor ik weg was. Dus heb ik besloten om wat anders te zoeken. Soms zeg ik weleens, als er een deur dicht gaat, gaan er weer andere open. Ook in dit geval ging er weer een deur voor mij open en kreeg ik via via een visitekaartje van een dierenarts, haar man had een stal met racepaarden. Dus natuurlijk gelijk gebeld, en ja hoor ik had alweer een nieuwe job, waar ik nu alweer een weekje aan het werk ben. Hoewel het hard werken is, bevalt het me prima. Mijn dagen beginnen om kwart over 4 in de vroege vroege morgen. Dan sta ik op, en om vijf uur begin ik met het werk. Het eerste uurtje begint met het voeren van de paarden, en het schoonmaken van de stallen. We moeten dan maken dat om zes uur de eerste paarden gezadeld zijn. We trainen dan vier tot zes paarden aan een stuk achter elkaar. Op dit moment zijn er zo’n twintig paarden in training, en zo’n tien staan op rust. We hebben op het terrein een baan liggen waar we de paarden trainen. Deze is rond een kilometer lang schat ik, en heeft vele hoogte verschillen dus een goede conditietraining. We zijn ‘s morgens rond tien of elf klaar. Dan hebben we meestal een grote pauze, en beginnen dan weer rond half vier om te voeren en de stallen te doen. Meestal zijn we rond zes uur wel klaar. Vaak zijn de tijden afhankelijk van hoeveel er zijn om te helpen. In de weekenden is het dan ook wel wat harder werken omdat er dan maar weinig aanwezig zijn. Niet dat er op zondag getraind wordt, maar ja paarden moeten wel verzorgt worden natuurlijk. Er werkte dit weekend ook een andere man, maar die was steeds te laat, en hij praat meer dan dat hij werkt. Dus het weekend heb ik veel werk moeten doen, en behoorlijk afgepeigerd. Ook moet ik soms rond acht uur ’s avonds nog even de paarden checken en eventueel nog wat hooi bijvoeren, en soms nog een paar drollen opscheppen. Gezien ik dan ook nog zelf moet koken, is er soms maar weinig tijd om lekker te zitten. Sinds gisteren is er wel een nieuwe jongen komen werken, die net als mij ook full-time werkt, dus dan word het wel weer wat rustiger voor mij (hoop ik ;). Op dit moment ben ik heerlijk aan het genieten van mijn ander halve dag vrij, want ik heb iedere week ander halve dag vrij waar van om de week een hele zondag.

Volgende keer hoop ik wat meer te vertellen over mijn ervaringen hier in Albany. En stel gerust vragen!

Write you later!