Bijna tijd om afscheid te moeten nemen / Nearly time to say goodbye (NL/EN)

Ha allemaal,

Daar ben ik dan met mijn laatste blog vanuit Aussie. Over ongeveer een week hoop ik als alles goed mag gaan, weer voet op Nederlandse bodem te zetten. Op het moment moet ik nog een paar dagen werken, en dan nog een paar dagen van Albany en Perth genieten. Deze week is vooral een hele dubbele week. Aan de ene kant kan ik niet wachten om naar NL te vliegen, om daar weer met familie te zijn. De andere kant is dat ik afscheid moet nemen van een aantal mensen. Het moeilijkste is dan dat ik Tash mijn vriendin met haar familie en het werk met een heleboel leuke mensen moet achterlaten. Gelukkig hoop ik de meeste alweer over zes maanden weer te zien.

En ja, het is gek om te realiseren dat ik gewoon alweer een jaar hier aan de andere kant van de wereld zit, zoveel dingen gezien, zoveel kilometers afgelegd, de mooiste plekjes in de natuur gezien, van de drukste straten van Sydney tot de lange stille wegen in de outback, enorm veel mensen ontmoet, enorm veel nieuwe ervaringen opgedaan, en baantjes gehad die ik anders nooit zou hebben gedaan. En zo kan ik natuurlijk nog wel even doorgaan. Inmiddels werk ik alweer bijna drie maanden op de race stal en heb ik hier wel een beetje mijn leventje opgebouwd. Heerlijk op je zelf wonen, gaan en staan waar je wilt, en dat bevalt me wel. Dat zal dan straks ook wel wennen zijn als ik weer terug in NL kom. Maar dat komt wel goed. Het is niet zo dat het enorm relaxed is in mijn laatste weekjes op het werk. Op dit moment ben ik bezig met zes jonge paarden van zo’n twee jaar oud. Die ben ik aan het in rijden, en ze alles aanleren. Dus daar heb ik mijn handen vol aan. Het race seizoen hier in Albany is afgelopen maar als we nu naar races gaan is het vaak zo’n vijf uur rijden naar Perth of naar andere plaatsen. Nu het seizoen in afgelopen gaan een aantal van de racepaarden met vakantie voor een paar maanden, en word er gefocust op andere paarden, en de jonge paarden natuurlijk. Zo’n drie maanden voor het race seizoen komen de racepaarden weer naar binnen, en komen ze weer vol in training. Er is kortom altijd werk te doen hier. Zodra ik hier terug kom in Aussie, kan ik gelijk weer hier beginnen. Het liefst zouden ze hebben dat ik helemaal niet wegga omdat ze me nodig hebben, maar ja er is een tijd van komen en gaan. En na een fantastisch jaar als deze, is het wel even lekker om terug te gaan naar je vertrouwde dorpje, bed, familie en vrienden. Maar een ding is zeker, ik ga Australië missen!

Wanneer ik weer in Nederland ben, hoop ik jullie over een paar weken nog eens te verrassen met een blog. Om samen terug te blikken over het afgelopen jaar.

En dan mag ik zeggen voorlopig voor de laatste keer vanuit Australië, de GROETJES VANUIT AUSSIE!!!

Hallo everybody,

Here I am with my last blog from Aussie. If everything is going alright, I hope to be on Dutch ground in a week time. I still have to work a few day more, after that I hope to enjoy Albany and Perth for a few days, before I fly. It feels a little bit double for me this week. One side of me can’t wait to fly home, to meet family and friends over there. The other side is sat, because I have to say goodbye to a lot of people. The most difficult will be, that I have to leave my girlfriend Tash, her family and my work with some nice people behind. Hopefully I will see them in about six months again.

It’s a bit a crazy idea, that I’m already for nearly a year here on the other side of the world. Seen that many things, travel for many and many kilometres, seen the most beautiful places of the nature, driven the busiest streets in Sydney and the most long and quiet roads in the outback, met a lot of people, had a lot of new experience and jobs witch I never had done if I didn’t do this trip, and there are a lot more things like these. I’m working at the moment already three months at the race stable. And I build already a little bit a live here. It is great to live on yourself, you can go and stay where you want, and I like that. that’s going to be al little bit a hard time, when I’m going back home. But that will be ok. It’s not that I have it very relax in my last weeks here. I’m working six young horses around the two years old at the moment. I did break them in and start educate them. So I have my hands full on with that. The race season her of Albany is finished since a few weeks, so we have to go further away for the races. It’s like a five hour drive to Perth for races, but also other places. Now the season is finished, a few of the horses are going out for a holiday and can we focus on some other horses and of course the young once. Around three months before the start of the season, the horses are coming in and starting their training. So always work enough here. And my boss don’t want me to leave. But yeah for everything is coming an end, also for my experience here at the moment. After a fantastic year like this, it’s great to go back to my town, bed, family and friends. BUT one thing is for shore. I’m going to miss Australia!!!

I hope the surprise you with an other blog in a few weeks time. To have a look back together to the last year.

Then it’s time now to say goodbye for the last time on my blog from Australia. SEE YOU LATER AUSSIE!!!

Een hartverwarmende cultuur, met wat liefde

G’day mates,

Ik heb jullie een beetje laten wachten, maar daar ben ik dan om jullie wat belevenissen te vertellen. Zoals belooft zou ik jullie wat meer vertellen over mijn vrije tijd hier in Albany. Op mijn huidige job heb ik het wat luxer, ik woon hier op mij zelf, kan koken wat ik wil, heb hier een auto zodat ik kan gaan en staan waar ik wil. Ondertussen ben ik hier alweer dik twee maanden (niet dat het zo voelt), en heb ik al behoorlijk wat van Albany en omstreken gezien. En ik kan jullie vertellen, er zijn wat mooie plekjes hier hoor! Zoals ik jullie al eens heb verteld zijn er genoeg stranden hier, en ook andere enorm mooie kust plekjes. Grote rotsen, de mooie wijde oceaan, soms ruig, soms vreedzaam stil. Plekjes waar je zomaar uren kan zitten, zonder je te vervelen.
Toen ik in het begin hier kwam, ben ik ook voor het eerst naar kerk geweest sinds negen maanden. Dat was een enorm mooie ervaring. Het is een warme gemeente, waar ik als reiziger in opgenomen werd. Dan zie je wel even een cultuurverschil tussen Nederland en Australië. In Nederland gaat vaak iedereen toch wel meer voor zichzelf. Terwijl iedereen een stuk socialer is, en elkaar van alle kanten helpt. Toen ik voor de eerste keer hier in kerk kwam, werd ik al gelijk aan gesproken. Ze lieten me echt voelen dat, ook al was ik aan de andere kant van de wereld, ik hier welkom was en me thuis kon voelen. Ook werd ik bij mijn tweede bezoek al uitgenodigd om mee te gaan voor het avondeten door een van de ouderlingen, en de keer erna werd ik door een fantastische familie uitgenodigd voor een bakje koffie. Hun dochter Tash nodigde uit. De weken erna, nam ze mij eens mee naar haar vriendengroep voor een Kangaroo jacht, en 4x4 tour met andere vrienden door een prachtig stuk natuur. Ook werd ik regelmatig uitgenodigd voor het avondeten door de weeks. Van het een kwam het ander, en zoals een groot aantal van jullie weten, heb ik nu verkering met Tash. Inmiddels hebben we al heel wat mooie momenten met elkaar mogen door brengen. En gaan we natuurlijk extra genieten van de komende drie en halve week die ik nog hier in Aussie heb.
Zoals ik al zei, is de cultuur binnen de kerk nogal ander dan bij ons in NL. ik denk dat het ook komt omdat dat in de mensen hier zit. Ze leven veel meer met elkaar, dan langs elkaar heen. Dat komt natuurlijk ook omdat je soms meer afhankelijk ben van elkaar. Vooral in de outback. Heb je elkaar nodig als er iets opdoet, en je helpt elkaar waar nodig. Zo ook in de kerk. Ze gaan hier veel nauwer met elkaar om. Zo is er pas bij een jong echtpaar een tweeling geboren. Vanuit de kerk wordt er dan regelmatig de eerste weken wat eten gebracht. En zo zijn er nog veel meer dingen op te noemen. Wat hier ook een gewoonte is in Aussie, wanneer je vrienden bezoekt of naar een verjaardag gaat of een BBQ hebt. Iedereen neemt vaak zijn eigen alcoholische drank mee en bij feestjes nemen ze vaak iets van eten mee. Zo was ik eens bij een verjaardag. En iedereen nam wat mee. En zo was er genoeg te eten en te drinken, en enorm gezellig! Overigens zou het bijna ondoenlijk zijn om hier voor een verjaardag het bier te kopen voor alle gasten. Een box van 24 bier kost al snel 50 dollar. En uit eindelijk gaat het erom dat het gezellig is, en ik kan jullie zeggen dat drukt de pret totaal niet! In tegendeel ik denk dat het juist gezelliger is.
Ik hoop dat jullie er weer van genoten hebben en ik hoop jullie over twee weekjes weer te schrijven, en alweer de laatste keer(voorlopig) vanuit Australië.

Gave ervaringen...

Hi everybody,

Daar ben ik dan weer vanuit het zonnige Albany. Ik moet zeggen dat op het moment de tijd vliegt. Ondertussen ben ik beland in mijn laatste zes weekjes hier in Australië. Zoals ik al eens had verteld zou ik voor de laatste 20 dagen naar Nieuw Zeeland gaan. Maar om diverse reden heb ik deze trip geannuleerd en blijf ik lekker tot de 29^ste mei in Aussie. Sommige zullen mij wel voor gek verklaren, maar dat geeft niet. Ik heb het super naar mijn zin hier in Albany en ik had immers bijna geen tijd om mijn reis voor te bereiden en ga zo maar door, dus vond ik dit een prima oplossing. En het was geen probleem dat ik een paar weken langer bleef werken bij mijn job op de race stal. Ik kan het jullie nog sterker vertellen, mijn baas wild me graag terug hebben. Daar heb ik nog maar niks over beloofd, maar wel een goed teken want je word gewaardeerd in het werk wat je doet. Sinds ik jullie de laatste keer geschreven heb, ben ik naar twee grotere racen geweest. De eerste van de twee was in Pinjerra zo’n vier uurtjes rijden. Dat was een mooie ervaring en leuk om een op een ander concours te kijken. Ook ging het er daar wat officiëler aan toe. Die dag mocht ik ook voor het eerst een paard ‘strappen’, dat wilt zeggen dat je met het paard wat moet racen, loopt naar de verzamelplaats tot alle paarden er zijn. Dan help je de jockeys op het paard en begeleid je deze naar de baan. Dat was dus een gave ervaring. Op een dag als deze begon ik om vijf uur en waren we terug om halfelf in de avond. Dus dat was een vermoeiend dagje, zeker als je dan de laatste paar uur nog mag rijden met de 4paard trailer en pickup. De week erna hadden we twee racen. Op donderdag hadden we een race hier in Albany, daar hadden we 21 paarden te racen. Al met al was het een leuke dag en kon ik een paard strappen wat won dus dat was best gaaf. Zaterdags hadden we een race met vier paarden in Perth. Zo’n vijf uur rijden van hier. Dus gingen we rond twee uur al uit bed zodat we vroeg konden vertrekken. In Perth konden we de paarden bij kennissen stallen, zodat ze konden rusten van de reis en wat konden eten. Daarna hebben we de paarden opgehaald en naar de racecourse gebracht. Wij hadden paarden in drie races. Bij de eerste twee was ik aan het werk achter de schermen, om paarden klaar te maken en een oogje in het zeil te houden. Bij de derde race hadden we twee paarden racen, dus kon ik ook een paard strappen. Toen pas had ik door hoe groot alles was. Iedereen was enorm netjes gekleed, grote tribune en een terras enzovoorts. Mega luxe zeg maar. Ook was er een hoop media en de races worden vaak live uitgezonden(ook hier in Albany). Met alle geluk van dien, won het paard wat ik strapte. Dus moesten we een hoop foto’s maken, mijn baas die de trainer is, werd live geïnterviewd terwijl ik met het paard aan het lopen was. En iedereen klappen en de camera’s volgen je, dus zie je je zelf lopen op de grote beeldschermen. Al met al een grote ervaring dus. Die nacht bleven we in Perth en reden we ’s morgens vroeg terug naar huis.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn ervaringen hoewel deze blog een beetje kort is. Ik hoop jullie volgende keer wat te vertellen over mijn sociaal leven hier in Albany.

Veel verantwoordelijkheden in het mooie Albany

Hello everyone

Gezien het druk was en ik samen met de andere fulltimer, de oppas had op de paarden en alles daar omheen. Is mijn blog een beetje verlaat, maar hier ben ik dan.
Zoals ik al zei, heb ik het behoorlijk druk. Er zijn een paar paarden bij gekomen, en we hebben nu zo’n 30 paarden in training. Niet dat we er iedere dag dertig rijden, want er hebben er altijd wel een paar een dag vrij en een aantal paarden hebben ook vakantie. Op een normale dag rijden we zo’n 24 paarden op een vroege morgen, dus dat is flink doorlopen. De paarden die we hier op stal hebben zijn voor een deel van Roy mijn baas. Maar een groot deel van de paarden zijn van andere eigenaren. Op dit moment ben ik het mannetje van alles. Op dit moment moet ik iedereen aan het werk zetten, moet ik opletten of ze niet iets vergeten/niet twee keer lopen terwijl het in een keer kan, moeten de andere naar mij toekomen om te vragen welke paarden er gezadeld moeten worden en ga zo maar door. En dan te bedenken dat ik de jongste ben op dit moment. Hoewel het niet altijd even makkelijk is met al deze extra taken, kan ik nog steeds genieten van deze job, en nu ik meer ervaring heb krijg ik ook meer bevoegdheden om bijvoorbeeld vitamines, medicijnen en andere middelen toe te dienen aan de paarden. Zie je mij al rondlopen met mijn witte handschoentjes spuitje hier wormenkuur daar, 5 ml hier, 10 ml daar en ga zo maar door. Er komt bij deze sport dus heel wat kijken. Inmiddels heb ik al een paar race dagen meegemaakt, en dan gaat het er op de stallen iets anders aan toe. ’s Morgens vroeg rijden we een paar paarden, en doen we het voeren en de andere nodige werkzaamheden in de stallen. Dan wassen we de manen en staarten van de paarden die deze dag moeten racen en leggen we al het materiaal en de tassen met spullen klaar. Nadat alles klaar is voor de race, hebben we even pauze (een uurtje ongeveer) en gaan we opgefrist en netjes gekleed de paarden inladen. Op locatie aangekomen maken we de paarden steeds klaar voor de juiste race, en overhandigen we het paard aan de jockey met de laatste instructies hoe deze de race moet rijden. Als de paarden terugkomen van hun race, worden ze afgespoten en afgedroogd en nadat alle paarden geracet hebben, weer op naar huis. Daar wacht ons dan nog een hoop werk en zijn we rond 7 uur klaar als we geluk hebben. Het verschilt natuurlijk een beetje hoeveel paarden er moeten racen en in welke race ze zitten.
Op dit moment werk dus in Robinson, een gebied/wijk dat onder de stad Albany valt. Persoonlijk vind ik Albany een heerlijk klein stadje. Het is er niet te druk maar ook niet saai of te rustig. Albany ligt zo’n 420 km van de grote en bekende stad Perth vandaan. Heeft 33970 inwoners, zo’n 10 stranden, zo’n 28 kerken, een shoppingcentre, minimaal 3 soorten supermarkten, een gezellige winkelstraat en 1 vliegveld(je). Albany heeft een rol gespeeld in zowel de eerste en tweede wereldoorlogen, waarbij Albany een vesting was voor vele oorlogsschepen. Ook was Albany te kenmerken door de walvisindustrie. Inmiddels is er alleen nog maar een museum van over. De natuur rond Albany is prachtig en een trekpleister voor vele toeristen. Ook voor vrijetijdsbesteding is er hier genoeg te doen. alleen al te denken aan de stranden of een van de toeristische trekpleisters. Ook 4weeldriven duiken, walvistours, zonsondergangen spotten enzovoorts. Dus ik heb denk ik het beste voor het laatst bewaard. Volgende keer hoop ik jullie weer wat meer te vertellen over het geweldige plaatsje hier.

Write you later!

Werken met paarden die aan de race zijn...

Hi guys,

Daar ben ik dan weer na een ruime twee weken. En ik kan jullie zeggen dat er weer een hoop gebeurd is. Op dit moment werk ik in Robinson, dat ligt tegen Albany aan, zo’n uurtje van Cranbrook. Zoals jullie wisten werkte ik op de fokkerij daar. Maar daar ben ik nu sinds een weekje weg. Het leekt een geweldige plek maar hoe langer ik daar zat, hoe ergerlijker het werd. Het vrouwtje was geobsedeerd met de zaak die liep met de RSCPA (of te wel de Dierenbescherming). Ook was er geen geld om hooi te kopen voor de paarden, terwijl een aantal dat echt nodig hadden in de wei. Ook was er bijna geen geld om mij te betalen. En het plan was om paarden te verkopen, maar die werden alleen verkocht als ze zeer goed getraind en vele oefeningen konden die waarschijnlijk door de kopers nooit gebruikt zouden worden. Gezien ik een commissie op de verkoop zou krijgen zou dat een extraatje op mijn lage loon zijn. Maar doordat ze echt tegen de stroom inwerkte zag het er ook niet echt uit dat de paarden verkocht gingen worden voor ik weg was. Dus heb ik besloten om wat anders te zoeken. Soms zeg ik weleens, als er een deur dicht gaat, gaan er weer andere open. Ook in dit geval ging er weer een deur voor mij open en kreeg ik via via een visitekaartje van een dierenarts, haar man had een stal met racepaarden. Dus natuurlijk gelijk gebeld, en ja hoor ik had alweer een nieuwe job, waar ik nu alweer een weekje aan het werk ben. Hoewel het hard werken is, bevalt het me prima. Mijn dagen beginnen om kwart over 4 in de vroege vroege morgen. Dan sta ik op, en om vijf uur begin ik met het werk. Het eerste uurtje begint met het voeren van de paarden, en het schoonmaken van de stallen. We moeten dan maken dat om zes uur de eerste paarden gezadeld zijn. We trainen dan vier tot zes paarden aan een stuk achter elkaar. Op dit moment zijn er zo’n twintig paarden in training, en zo’n tien staan op rust. We hebben op het terrein een baan liggen waar we de paarden trainen. Deze is rond een kilometer lang schat ik, en heeft vele hoogte verschillen dus een goede conditietraining. We zijn ‘s morgens rond tien of elf klaar. Dan hebben we meestal een grote pauze, en beginnen dan weer rond half vier om te voeren en de stallen te doen. Meestal zijn we rond zes uur wel klaar. Vaak zijn de tijden afhankelijk van hoeveel er zijn om te helpen. In de weekenden is het dan ook wel wat harder werken omdat er dan maar weinig aanwezig zijn. Niet dat er op zondag getraind wordt, maar ja paarden moeten wel verzorgt worden natuurlijk. Er werkte dit weekend ook een andere man, maar die was steeds te laat, en hij praat meer dan dat hij werkt. Dus het weekend heb ik veel werk moeten doen, en behoorlijk afgepeigerd. Ook moet ik soms rond acht uur ’s avonds nog even de paarden checken en eventueel nog wat hooi bijvoeren, en soms nog een paar drollen opscheppen. Gezien ik dan ook nog zelf moet koken, is er soms maar weinig tijd om lekker te zitten. Sinds gisteren is er wel een nieuwe jongen komen werken, die net als mij ook full-time werkt, dus dan word het wel weer wat rustiger voor mij (hoop ik ;). Op dit moment ben ik heerlijk aan het genieten van mijn ander halve dag vrij, want ik heb iedere week ander halve dag vrij waar van om de week een hele zondag.

Volgende keer hoop ik wat meer te vertellen over mijn ervaringen hier in Albany. En stel gerust vragen!

Write you later!

Als je de smaak te pakken heb...

Goodday everybody!

Daar ben ik weer met een pers verse blog, vanuit het heerlijk warme Australië. Ondertussen alweer vier weken op de fokkerij. En ik moet zeggen dat ik ondertussen al veel gezien en geleerd heb. Maar wat vooral niet wendt is al die chaos, te veel werk voor een persoon en de geldzorgen van een ander. Dat zijn net van die dingen waar ik slecht tegen kan. Maar daar zullen we voor een korte tijd aan moeten wennen zeg ik maar zo. Gelukkig zijn we dan eindelijk in het stadium beland dat ik ben begonnen met het rijden van een paar paarden, en ik hoop aanstaande week op een paar jonge paarden te gaan zitten. Nu hopen dat het allemaal voorspoedig gaat zodat we snel een paar paarden kunnen verkopen. Want ja over dik 2 maandjes zit mijn Australië avontuur er alweer op, wel hoop ik nog voor een nog 18 daagjes Nieuw-Zeeland te bezoeken. Maar over dit alles volgende keer meer.

Vorige keer konden jullie wat vragen stellen, gelukkig heb ik daar een paar enthousiastelingen voor gevonden en heb ik een aantal mooie vragen gekregen.

Zou je in Australië kunnen/willen wonen?
Dat is al een goeie vraag om mee te beginnen, want die heb ik me in het begin ook weleens gesteld. In theorie gezien is het mogelijk. Het kost je alleen een aantal jaar om aan die voorwaarden te voldoen, of je moet met een Australische trouwen dan gaat het wat sneller. Of ik het zelf zou kunnen weet ik eigenlijk niet, het zou natuurlijk al schelen als je echt een job heb waar je helemaal verliefd op bent of hier iemand heb waar je op verliefd bent. Hoewel het een fantastisch avontuur is, is hetgeen van beide overkomen op dit moment. Ook denk ik dat het leven in de Outback mij niet echt past. Gezien ik wel een gezeldschapsmens ben, zoals m’n oma mij vroeger altijd noemde. Ik hou er gewoon van om wat mensen om mij heen te hebben. Dan komt er natuurlijk ook nog bij dat je dan bijna nooit tot slechts een enkele keer in vele jaren je familie en vrienden ziet, en ja dat weegt natuurlijk ook wel zwaar mee. Dus over ‘willen’ gesproken, zit dat er op dit moment nog niet in. Maar ja wat niet is kan nog komen ;)

Heb je met deze reis tot nu toe je doelen bereikt? En waren daar ook nog verrassingen bij?
Voor ik op reis ging, had ik natuurlijk wel wat doelen voor ogen. Als ik dan nu ook terug kijk wat mijn doelen waren (buiten mijn comfortzone gaan, veel andere mensen ontmoeten, veel mooie natuur zien, reizen met een camper, duiken(brevet), werken met paarden, werken op een range enz.), dan heb ik de meeste van mijn doelen wel bereikt. Oke dat duikbrevet moet er nog komen, maar dat kan ik waarschijnlijk hier in de buurt doen. Met het reizen door Australië ontmoet je zoveel mensen. En het is zo’n mooie ervaring, omdat het contact leggen met anderen zoveel anders gaat dan in het normale leven, dat is echt geweldig. Natuurlijk ben ik dik uit mijn comfortzone gekomen. Alleen de reis al, zo lang van huis zijn, echt alles voor je zelf regelen, in je eentje reizen door zo’n mega groot land, en ga zo maar door. En het gaat natuurlijk niet van zelf, je moet er ook wel wat voor doen, ik denk dat ik ook wel wat meer mijn mond ben gaan gebruiken sinds ik hier zit. Het gaat niet altijd van een leien dakje, up en downs horen erbij. Maar juist dan is het extra mooi om ernaar terug te kijken. Want ja, je hebt het toch maar even gedaan. Dan zit daar denk ik ook wel de verrassing die ik niet verwacht had, je gaat soms echt even door een dal maar als je er later op terug kijkt dan is het iets wat je toch niet had willen missen.

Welke herinneringen blijven je het meest bij?
Dat is een hele moeilijke, want er zijn zoveel mooie en gave momenten die je nooit zult vergeten. Na lang denken ben ik erop uit gekomen dat het leven in de Outback me het meest zal bij blijven denk ik. Het is gewoon een hele bijzondere ervaring om 24/7 bij vreemde mensen, in een vreemd land en dan ook nog een taal die je maar half spreekt. Dat is gewoon iets dat maak je mee, en dat blijft je bij omdat je dat echt geleefd hebt. Andere dingen waren ook super gaaf, maar dat zijn dan al gauw momenten.

Wat ga je het meeste missen aan Aussie?
Als ik straks thuis ben, zal het sowieso een hele omschakeling zijn, maar ik denk vooral een stukje vrijheid ga ik wel missen. Als ik straks thuis hoop te zijn, zit je toch weer snel aan dingen vast, zoals werk en dat soort zaken. Maar ook wel een stukje natuur en cultuur die je hier heb en er in NL niet is. Het is zo een vriendelijke en behulpzame cultuur hier. Dan gaat het vaak maar om kleine dingen die dat verschil maken. Hier ben je er vaak voor elkaar, ook al ken je de ander niet. In NL zie ik dat maar zeer weinig gebeuren helaas. Daar leven vele mensen meer voor zichzelf. Ook zal ik het reiscultuurtje wel gaan missen. Daar bedoel ik dan meer mee, dat als je thuis bent, ontmoet je niet veel nieuwe mensen kennen. Natuurlijk zie je wel genoeg mensen die je niet kent, maar ja dat is toch anders.

Wat heb je geleerd rondom de paarden, en wat ga je ervan gebruiken?
Daar kan ik inmiddels misschien al wel bijna een boek overschrijven, want je ziet en hoort zoveel nieuwe dingen. Hier heb je toch meer de cowboystyle in de omgang met de paarden. Niet overal natuurlijk, maar ja daar heb ik wel belangrijke ‘basics’ van geleerd. Dan gaat het vooral in de omgang met het paard. Het is een stuk socialer naar het paard toe, en ik denk dat je op die manier ook wel meer contact heb met de paarden. Zoals ik al zei, heb ik genoeg gezien, gehoord en geleerd. Maar ieder heeft zijn of haar style. Daar pak ik dan vaak een paar dingen uit die bij mij visie passen, en die ik ook kan toepassen. Ik denk dat het wel moeilijk te zeggen is op dit moment wat je wel en niet gaat gebruiken. Dat kun je vaak beter achteraf bekijken. Zelfs ik ben daar wel benieuwd naar. En dan moet ik niet vergeten dat ik op dit moment nog veel aan het leren ben over een nieuwe manier om met paarden te werken.

Weke andere landen wil je nog bezoeken naars Australië?
Allereerst ga ik nog even proberen te genieten van de laatste paar maandjes hier in Aussie, en dan vervolgens zoals ik al had gezegd het mooie Nieuw-Zeeland. Maar na dit mooie avontuur wil ik landen als Canada, Oostenrijk, Engeland, Ierland, Schotland, Denemarken en ga zo maar door. Er is nog zo veel moois te zien, en als het reizen eenmaal in je bloed zit… smaakt het naar meer ;)

Dat waren de vragen dan. Ik hoop dat jullie genoten hebben van deze iets andere blog dan normaal, en hoop ik jullie over een paar weekjes weer wat meer te vertellen over mijn job hier.

Write you later!

Storing in de blog

Beste lezers,

Een aantal van jullie hebben de afgelopen maanden geen emails van mijn blog binnen gekregen. Waarschijnlijk is dit gekomen omdat de beheerderspagina is vernieuwd, of is dit een van de kinderziektes in de blog. mijn excuses hier voor. Hopelijk krijgen jullie allemaal weer trouw een mailtje, gezien ik alle email adressen er stuk voor stuk weer heb in gezet.

Ik zou zeggen kijk vooral dan nog even bij de vorige verhalen en bij de foto's van mijn reis in januari.

Voor de gene die mijn laatste blogje niet gelezen hebben, hier nogmaals mijn verzoekje ;) In mijn volgende blog wil ik graag een Q&A artikel schrijven. Nu wil ik vragen of jullie de Questions voor mij hebben, zoals over Australië, de reis of het werk enz. Dan probeer ik de Answers te geven!

Groetjes Leo

Een vraag... voor jullie!

Ha familie en vrienden, voor mijn volgende blog wil ik graag een Q&A artikel schrijven. Nu wil ik vragen of jullie de Questions voor mij hebben, zoals over Australië, de reis of het werk enz. Dan probeer ik de Answers te geven! Dus vraag maar los!
Je mag ze zowel in de reactie als email zetten (leonard_janssen@hotmail.com)!

Hi famili and friends, i like to write a Q&A article for my next blog. I like to ask you, if you have some questions for me, like about Australia, traveling or the jobs ect. than i try to answer them! so go ahead! You can put them in a response or send me a email (leonard_janssen@hotmail.com)!

Thanks mates ;)